ده‌ستێ خۆ هێدی هێدی ب وی ته‌رمێ نها که‌تیه به‌رسینگی دا ئینا خوار. ب له‌په‌قۆتێ تلێن خۆ ب هه‌موی جهان دا برن و ئینان، د وێ تاڕییاتیا هه‌موی تشت ڤه‌گرتین دا بێی کو تشته‌کی ببینیت، دفنا خۆ ژێ نێزیککر و بێهنکرێ… ته‌پ ل لنگان دان، کزگریۆک که‌ته گه‌ریێ، گۆت:
– ئه‌ڤه نه وه‌کی یێن دییه!
سه‌رێ خۆ راکر و ل سلال ته‌ماشه‌کر، دناڤا تاڕییاتیا کوورێ دا، یێ ب هیڤی بۆ کو ل سلال ژ جهه‌کی ئه‌ڤ ته‌ڕمه هاتیه، مینا هه‌ر جار، ئه‌ڤ جاره ژی هیڤی دکر سلال جهه‌ک بیت به‌رسڤه‌ک لێ هه‌بیت:
– هێێێێێ… واااااااا تو راوسته…. تو کی ل سه‌ری؟ “خوه ل هیڤیا ته‌ڕمێ به‌رسڤه‌کێ گرت ئه‌و ژی ب به‌ر سینگی بکه‌ڤیت”
تنێ ئه‌ڤ جاره بێژه من تو کییییی؟
بۆچی ڤێرێ هنده یا تاڕیـــــــــــه؟
هێێێێێێ… هێێێێێ؟ کا راوسته نه‌چه به‌ختێ ته‌مه
وه‌کی هه‌ر جار ئه‌و دناڤا ڤێ تارییاتیێ دا بێده‌نگ، بێ به‌رسڤ دمینیت، مرۆڤ دیمه‌نێ وی د ناڤا ڤێ کوورا بێ سه‌ردا و بێی په‌یدابوونا چ به‌رسڤان، ب وان دارێن ب رهڤه ژ ئاخێ هاتینه هه‌لکێشان و د بۆشایێ دا هاتینه چاندن، هه‌ڤبه‌ردکه‌ت.
– بێژه من ما وه یێن دی نه‌ماینه؟؟؟ ئه‌ڤه نه وه‌کی یێن دیه ما ئه‌ڤه ژی دێ هێته خوارن؟
برسێ به‌له‌ما هزرێن وی نقۆمکر، ب نڕێنی و هۆڤاتی ده‌ڤێ خۆ هاڤێته لنگێ بێ موی، برسێ نه‌چارکر ده‌ست ب خوارنێ بکه‌ت ژبه‌رکو ده‌مه‌ک درێژه چ ته‌ڕم ژ سلال نه‌که‌تینه به‌رسینگێ وی. ژ پێی بۆ سینگی په‌نجێن خۆ د هاڤێتن و هه‌ولددا زوی زکێ خۆ تژی بکه‌ت، ژ سینگی بۆ گوهان، ژ گوهان بۆ زکی. د به‌ڕا بۆ خۆ دگۆت ” …ئه‌ڤه… ئه‌ڤه نه وه‌کی وانه… ئه‌ڤه حولیتره…” گۆشت و خوین ب ده‌ڤی د هنجنین و فره فر ژ ڤه‌خوارنا خوینا سار د ئینا.
– ئه‌ڤه نه وه‌کی من ژی یه…
پشتی پیچه‌ک زکێ وی تژی بووی، هناڤێن وی ب خوینێ تێر بووین، پێتر هه‌ولدا ده‌ستێ خۆ بکه‌ته ڤی له‌شێ پرتکاندی و هه‌ر پارچه‌ک ژ جهه‌کی خواری، وه‌کی عاده‌تێ خۆ یێ هه‌ر جار هه‌ولدده‌ت له‌شی بنیاسیت، هه‌ر چه‌نده چ تشتان نا بینیت ژی. دفنا خۆ نێزیکی پێیان کر، بێهنکره پێیان، له‌قه‌ک ل سه‌ر گۆزه‌کێ دا و گۆمتله‌کێ گۆشتی ژێڤه‌کر، به‌رۆڤاژی هه‌رجار ئه‌ڤ جاره گۆشت ب هێسانی ژێڤه‌دبوو، جوی:
– ئه‌ڤ تو ژی ژ تشته‌کی ره‌ڤیه؟ هاااا؟؟ “ده‌ست ب قۆتانا پێیان کر”
دێ بێژه؟ تو ژ چ ره‌ڤی؟
ئه‌رێ ئه‌رێ… ئه‌ز دزانم هه‌موی یێن به‌ری ته ژی دڕه‌ڤین، لێ ژ چ دره‌ڤن؟
رێکێن درێژ که‌تینه بن پێیێن هه‌وه و ل گه‌له‌ک جهان گه‌ڕیانه، ئه‌ز دزانم رێک هه‌نه لێ نزانم ئه‌و چنه؟ به‌لکی جهه‌ک بیت تارییاتی لێ نه‌بیت؟
به‌لکی جهه‌ک بیت تارییاتی تشته‌کێ دی بیت ل وێرێ…
تو دبێژی جهه‌ک هه‌بیت تارییاتی لێ نه‌بیت “سه‌رێ خۆ بلندکر و ئه‌ڤ پرسیاره ژ خۆ کر”
ئه‌ز نزانم بۆچی هه‌کو گۆشتی دخۆم ئه‌ز پڕبێژ دبم، ما من چ دیتیه ژ بلی ڤێ تارییاتیێ
تو دبێژی ئه‌ز به‌ری نوکه ل جهه‌ک دی بم؟
بۆچی که‌س ژ وه نزانیت بئاخڤیت؟
تو حه‌قتری! نه نه تو راست دبێژی، هه‌ما نه‌ئاخڤه باشتره چونکو ئه‌ز ژی نزانم بئاخڤم، ئه‌ز نزانم ئاخڤتن چیه… چونکی من دگه‌ل که‌سێ نه ئاخڤتیه… بیرا من ناهێت… نه… بیرا من ناهێت من ئاخڤتبیت…
ما ئه‌ز ژی ره‌ڤیمه؟
ئه‌ز ژ چ ره‌ڤیمه؟ تو دبیژی کو ئه‌ز ره‌ڤی بم؟
“پێ کره د کۆشا خۆ دا و ب خوینێ ڤه‌مالی، نقرۆسکه‌کا خه‌وێ پشتی تێربوونێ گرت، لێ دیسان سه‌رێ خۆ هه‌ژاند هه‌ر وه‌ک ده‌نگه‌ک هاتی، ل سه‌ری ته‌ماشه‌کر”.
– هێێێ… تو کـــــــی؟ هێێێێــــی…
سه‌رێ خوه جاره‌کا دی چه‌ماند پێ ڤه‌مالی ڤه:
– ئه‌ز نزانم ئه‌ز ژی ره‌ڤیمه یان نه؟ نزانم ژ چ ب ره‌ڤم؟
ئه‌ز ژ چ ره‌ڤیمه؟
ژ چ؟
تو بێژی ئێکی وه‌کی ته ئه‌ز هاڤێتبم و ژبیرکربم؟
بیرا من ناهێت ئه‌ز ل جهه‌کی دی بم ژ بلی ڤێ تاڕیستانێ
بیرا من ناهێت تشته‌ک ژ بلی تارییاتیێ هه‌بیت…
تو دبێژی ئه‌ز هاتبم ل تشته‌کی بگه‌ڕم ل ڤی جهی؟
دبیت… دبیت!
ده‌ستێ خۆ هێدی هێدی بره سه‌ری:
– تو نه وه‌ک منی و باوه‌رناکه‌م تو بزانی به‌رسڤا من بده‌ی، تو ژ من حولیتری… سه‌حکێ ئه‌ز چه‌ندێ ب پیرتم! سه‌حکێ… ئهێ…
نه‌خێر تو چ نابینی، ئه‌ز ژی چ نابینم، به‌س هه‌که ته بڤێت بزانی ئه‌زێ چاوامه خۆ د من ب هسه، ڤێرێ جهه‌کێ تاڕییه و چ تشت لێ ناهێنه دیتن…
ئه‌وێن به‌ری ته ژی نه دئاخڤتن نه ژی سه‌حدکرنه من.
ده‌ستێ خۆ ژێهه‌ل بره سینگی، دو جهێن پف که‌تنه به‌ر ده‌ستی، حنێرگرتی ما ژبه‌رکو چ جاران له‌شێن به‌ری نووکه ئه‌ڤ تشته پێڤه نه دیتبوون، ده‌ستێ خۆ هێدی هێدی پاشڤه زڤراند و ژووردا ئینا ناڤ پێیان، لێ ده‌مێ کو دیتی ئه‌و تشتێن به‌ری نها دکه‌تنه به‌ر ده‌ستی نه ل جهێ خۆنه و شینا وان شه‌قه‌ک هه‌یه خۆ پاشڤه هاڤێت، پڕ ترسیا ژ ڤی دیمه‌نی، هه‌رچه‌نده بۆ وی ب تامێ ژی تاما ڤی له‌شی ژ یێن دی یا جودا بوو، لێ نه‌زانی ب دروستی جوداهی چیه ژبه‌رکو د تارییاتیێ دا له‌په‌قۆت بوویه ئالاڤێ وی یێ لێگه‌ڕیانێ. ترسا وی گه‌له‌ک ڤه‌نه‌کێشا و چونکی له‌ش دبن ده‌ستان دا هاتبوو هنجنین، تاما وی ژی خۆشتربوو بۆ خوارنێ، گۆشت ژی ژ یێن دی نازکتربوو، له‌وما ژی هنده‌ک له‌قێن دی، وه‌ک نیشانا سه‌رکه‌فتنێ ل سه‌ر ترسا خوه، ل سینگێ پف دان.
خۆ پاشڤه‌کێشا و ب له‌په‌قۆتێ کلۆخه‌ک هه‌لگرت، هه‌ستیکه‌ک ژی ژ کۆما بێ هه‌ژمار یا هه‌ستیکان راکر، هه‌ستیکێ خوه ل کۆلخی ددا، ده‌نگێ ته‌ق ته‌قه‌کێ وه‌سا خۆیا دبوو کو ئه‌و دێ سترانه‌کی بێژیت:
– ته‌ق ته‌ق ته‌ق ته‌ق ته‌ق ته‌ق
بۆم بۆم بۆم بۆم بۆم بۆم بۆم
عه‌و عه‌و عه‌و عه‌و…
عۆر عۆر عۆر عۆر… “بێده‌نگ بوو”
هێێێی… تو ئه‌وێ ل سه‌ریییی… وه‌ره سترانه‌کێ ل گه‌ل من بێژه!
ئه‌گه‌ر تو ژی بهێیه د ڤێ تاریاتیێ دا دێ سترانان بێژی، تارییاتی مرۆڤی فێری ستران گۆتنێ دکه‌ت.
رابوو سه‌ر پێیێن خۆ، هه‌ر ل سه‌ری دنێری و گازی سه‌ری دکر مینا رحا تاریستانێ ده‌ما کو هیڤی دکه‌ت تشته‌کی ژ ده‌رڤه‌ی ڤێ کوورێ ببینیت، جاره‌کا دی روینشته‌ڤه و ستران گۆتن و هه‌ر ئه‌ڤ تشته دوباره بوو تاکو دبه‌ر ده‌نگێ خۆ را دخه‌و چووی.
ده‌مێ ژ خه‌و رابووی جاره‌کا دی قۆر قۆرا هناڤێن وی بوو، مینا زارۆکان ده‌ست دا گری و بێی دخۆ بگه‌هیت نه‌چاری وه دکه‌ت ئه‌و برسی بیت:
– من نه‌ڤێت ئێدی گۆشتی بخۆم…. هێێیی تو ئه‌وێ ل سه‌ری…
د هه‌وارا من وه‌ره به‌ختێ ته‌مه… د هه‌وارا من وه‌ره. “بێده‌نگ بوو”
ب له‌په‌قۆتێ که‌له‌خ نیاسیڤه و خۆ خشانده سه‌ر گۆشتێ سارێ گه‌نیبووی، ده‌نگێ چڕێنا دڕاندنا هناڤان ژ تارییاتێ دهات، ده‌ستێ خۆ بره ژوور، تشته‌ک گرت، ب هه‌ردو ده‌ستان راکێشا هه‌تا شیای ژ جهێ وی بینته ده‌ر، دا به‌ر له‌قان و د به‌ڕا دگۆت:
– ئه‌ڤه دلێ ته‌یه؟ ها؟ دێ بێژه؟
یا دیاره گه‌له‌ک خۆ قۆتایه به‌ری تو بکه‌ڤیه ڤی جهی، دله‌کێ په‌شێمان…
په‌شێمان ژ چ؟
کو تو که‌تیه به‌ر ده‌ستێ من؟ “بێهن کره دلی”
سوچێن من نینن کو ئه‌ز ل ڤێرێ و تو که‌تیه بن ده‌ستێ من، سوچێن برسێ نه یان یێن تارییاتیێ یان ژی ئه‌ز نزانم سوچێن چنه… “له‌قه‌کا دی لێ دا”
نه بێژه من تو بۆچی ل ڤێره‌ی، ئه‌ز ژی نزانم ئه‌ز بۆچی ل ڤێره‌مه.
به‌لکی ئه‌ز به‌رزه‌ببم، به‌رزه؟ به‌رزه‌بوون؟ به‌رزه! “دگه‌ل خۆ ئاخڤت”
به‌رزه‌بوون چیه؟
به‌ری به‌رزه‌ببم ئه‌ز نه‌یێ به‌رزه‌بووم؟ پا ل کیڤه‌بووم؟ “ده‌ست دا پرسیارکرنێ ژ خۆ، پاشی جاره‌کا دن ل سه‌ری ڤه‌گه‌ریا و کره هه‌وار”
هێییی…
دزانی ژی که‌س ل وێرێ نینه، لێ هیڤی دکر به‌رسڤه‌کێ ببهیسیت، دسه‌ر هندێ ژی را ل هیڤیا به‌رسڤێ نه‌ما. پشتی ده‌مه‌کی ژ بێده‌نگی و خوارنێ، بێزاربوو ڤه و خه‌وێ گرته‌ڤه.
***
ئێدی دزانیت ئه‌ڤ هه‌ستیکه ژی دێ چنه سه‌ر وێ کۆما هه یا هه‌ستیکان د ناڤ تارییاتیێ دا و چ پێڤه نه‌مایه خۆ پێ تێر بکه‌ت. تشته‌کێ نه‌دیار د ناڤا وی دا ئه‌ڤ جاره وی پالدده‌ت به‌ره‌ڤ سه‌ری بچیت و بزانیت ژ ده‌رڤه‌ی ڤێ کوورێ چ هه‌یه، برس وی پالدده‌ت بزانیت تشته‌کی دی ژ بلی ڤان که‌له‌خان دهێنه خوارن؟
ب دو دلیڤه خۆ نێزیکی دیوارێ کوورێ کر، دیسا ب له‌په قۆتێ ده‌ستێ خۆ هێدی هێدی ب دیواری دا بر تاکو که‌ڤتیه جهه‌کی بشێت خۆ پێڤه بگریت. هه‌ول ددا هه‌لباسکی ڤان که‌ڤرێن ل دوورماندۆری کوورێ هه‌ین ببیت، پێیه‌کێ خۆ ل سه‌ر که‌ڤره‌کی سه‌پاند و بده‌ستێن خۆ له‌شێ خۆ دکێشا، هه‌رچه‌نده ژی زه‌ڤله‌کێن وی دلاوازبوون. پێیێ دی ژی هاڤێت و هه‌ستپێکر هه‌ولا وی یا ب سه‌ردکه‌ڤیت و ل نێزیک دێ گه‌هیته سه‌ری، دگه‌ل ڤێ هه‌ستێ دلێ وی خۆ ب هێز دقوتا، د ناڤا خۆ دا پرسیارێن هه‌رجار دوباره دکرن، پرسیار دکر کا دێ سه‌رێ ڤێ کوورێ چه‌ند یێ دویر بیت، دێ چ ل وی جهی هه‌بیت، ئه‌و جهه چ جهه و بۆچی ڤان که‌له‌خان د هاڤێژیته دناڤا ڤێ کوورێ دا، یان ژی به‌لکی بزانیت ئه‌و کیه و بۆچی کریه دڤێ کوورێ دا، چاوا تا نها زیندی مایه و چ ولێ دکه‌ت هه‌ست بکه‌ت تشته‌ک ل سلال هه‌یه…
***
هێدی هێدی ئه‌و پێتر نێزیکی سه‌ری دبوو، لێ زه‌ڤله‌کێن وی زوی د وه‌ستیان، ئه‌و قۆناغا وی ده‌ربازکری ژی گه‌له‌ک بوو، نها یێ هه‌ستپێدکه‌ت ده‌نگه‌ک یێ ژ سه‌ری دهێت! ئه‌رێ ده‌نگه‌گ یێ دهێت، له‌ورا وه‌ستیانا زه‌ڤله‌کان رێک ل هه‌مبه‌ر نه گرت و های ژ ماندیبوونا خۆ نه‌ما، ب هه‌موی هێزا خۆ هه‌ولدا سه‌ربکه‌ڤیت، زوی ده‌ستێن خۆ د ئێخستنه که‌ڤران و زوی بسه‌ردکه‌ت، ده‌نگ نێزیک بوو، ده‌نگێ گۆر گۆره‌کێ و ده‌نگه‌کێ ب هێز، پاشی ده‌نگ راوه‌ستیا، ده‌نگێ د دویڤ دا بڤی ئاوای بوو: “…ره‌پ ره‌پ ره‌پ ره‌پ ره‌پ ره‌پ”، بێده‌نگ بوو، هه‌روه‌کو ده‌نگێ هێزا گه‌له‌ک پێیان؟ ڤی ده‌نگی وه‌ل وی کر بێهنه‌کێ رابووه‌ستیت و گوهێن خۆ ڤه‌چنیت! هه‌ر وه‌کو هه‌ستا وی دبێژیتێ دێ تشته‌کی خراب رویده‌ت.
– هێییی… “ب لاوازی ده‌نگێ وی ده‌رکه‌ت”.
ئه‌و کیه ل سه‌ری؟
هێییی
ژ نشکه‌کێ ڤه ده‌نگێ هاڤێتنا تشته‌کی ژ سه‌ری هات، بێی هزرا خۆ بکه‌ت هه‌ر زوی زانی ته‌رمه‌کێ دی هاته هاڤێتن، ژ ده‌نگی ژی دیاره ژ به‌دبه‌ختیا وی یێ به‌رڤ وی جهی دهێت یێ کو وی خۆ پێڤه ئاسێ کری، نه‌دووره ڤێ بکه‌ڤیت و دگه‌ل خۆ بئێخیته د کوورێ دا ڤه.
ڤەھێل محسن
2013
*ژ پرتووکا دلۆپەکا ژەهرێ
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق